خبرگزاری حوزه، /گرچه در این سال ها، سریال پایتخت به جهت جذابیت سوژه ها و موضوعات، همچنین تنوع و جذابیت موقعیت های زمانی و مکانی و نیز پرداختن به بطن زندگی عادی مردم با چاشنی بیان درست قصه و از جمله شخصیت پردازی مناسب و موجه، توانسته مخاطبان بسیاری در ۵ سری قبلی داشته باشد اما به نظر می رسد که در "پایتخت ۶" با وجود تداوم برخی جذابیت ها، از نقاط ضعف مشهودی به خصوص در بحث محتوا رنج می برد.
به تعبیر دکتر قرائی مقدم از اساتید جامعه شناس در این سریال، یک نوع خشونت پنهان وجود دارد که مؤلفه اصلی سریال است که این خشونت در رفتار شخصیت ها کاملا مشخص و هویداست و این خشونت البته ممزوج شده با طنز و فضای کمیکی که متناسب با حال و هوای نوروز می خواهند باعث خنده و خوشی مخاطبان شود.
از سویی دیگر، برخی کنش ها و واکنش ها و به ویژه دیالوگ ها در "پایتخت ۶" چندان مناسب با الگوها و مؤلفه های مطرح در سبک زندگی ایرانی و اسلامی نیست؛ به دیگر سخن در کنار رفتار پرخاشگرایانه، توهین و تیکه و طعنه انداختن به همدیگر در این بخش از سریال بیش از سایر قسمت ها پررنگ بوده، ضمن آن که برخلاف سری های قبلی در این سری، کمتر حرمت بزرگترها نگاه داشته می شود.
همچنین باید توجه داشت که هر چند در ایام نوروز، نیاز جامعه به تماشای سریال های شاد و انرژی بخش بیش از زمان های دیگر است به خصوص در نوروز کرونایی که شرایط خاص خود را داشته، اما این مساله نباید مجوزی باشد در این جهت که برخی ناهنجاری ها و تاثیرگذری های نامطلوب در سریالی محبوب با این ابعاد مخاطب نشان داده شود.
با وجود همه تلاش های ارزنده سیروس مقدم، محسن تنابنده و دیگر بازیگران و عوامل از جمله بهرام افشاری که انصافاً بازی روان تر و جذاب تری تا به این جا از خود نشان داده، به نظر می رسد که فصل های پیشین این سریال اثرگذارتر بودند و وجه خانوادگی آن پررنگ تر بود اما این بار رفتار شخصیت ها به گونه ای است که به عنوان کاراکترهای محبوب اثر مخربی بر ذهنیت افکار عمومی جامعه به خصوص نسل جوان می گذارند و لذا باید مدیران سازمان صدا و سیما در ساخت این گونه آثار به این مباحث توجه بیش از پیشی داشته باشند.
البته از حق نگذریم که رویکرد اخیر پایتخت مبنی بر پرداختن به واقعیت ها و بیان انتقادها و گلایه های مردم از کمبودها و مشکلات اقتصادی آن هم در قالب طنز فی نفسه ارزشمند است و نباید از این نوع نگاه نقادانه که در دل خود مطالبه گری هم دارد، نگران و ناراحت بود اما مهم این است که در دل همین طنازی های منتقدانه کوشید که همچنان اُمید را در دل مردم زنده نگه داشت، چه آن که اُمید، موتور محرکه هر جامعه ای برای تلاش و کوشش به سمت تحقق خواسته هایش است.
با این حال و به تعبیر بسیاری از کارشناسان، طنز چنانچه مبتنی بر مسأله حقیقی جامعه و بازگوکننده دغدغه های اصیل مردم جامعه با هدف اعتلای فکری و فرهنگی جامعه نباشد و صرفاً به دنبال خنداندنِ بی هدف و لحظه ای مخاطب باشد، هزل و هجوی بیش نخواهد بود، ضمن آن که در این صورت اهداف متعالی مدنظر در بحث "دانشگاه عمومی بودن رسانه ملی" نیز تضعیف و مخدوش می گردد.
ناگفته پیداست که انتقاد از برخی نقاط ضعف و ایرادات به معنای نفی تلاش برای ساختن سریالی جذاب و قوی نیست کما این که همچنان با اختلاف، سریال پایتخت از دیگر سریال های تلویزیون و نیز شبکه نمایش خانگی، قوی تر و حرفه ای تر و در عین حال مردمی تر است.
با این وجود از پایتخت به عنوان سریال محبوب و تولید شده از سوی یک تیم حرفه ای و کاربلد انتظار می رود که اثری به مراتب بهتر باشد، نه این که شاهد افت کیفی و محتوایی و از جمله بی توجهی و کم توجهی در آن نسبت به برخی ارزش های دینی و فرهنگی جامعه باشیم.
سید محمد مهدی موسوی
